Tradicionalna morfologija dalmatinskog naselja zasigurno je najljepša identifikacijska karakteristika Nerežišća, mjesta koji se nalazi u centru otoka Brača. Dominantne vizure crvenih krovova, kamenih kuća i crkvenog tornja s kneževom palačom definiraju identitet mjesta.

Rekonstrukcija i dogradnja kuće o kojoj govorimo projektirana je i građena sa željom za stvaranjem novih stambenih prostora uz optimalno poštivanje morfologije tradicijskog mjesta i zatečenog stanja. Kako nam zatečeno stanje u svom oblikovanju ne nudi odgovor, interveniramo dogradnjom koja prati tradicionalnu tipologiju. Nadovezujući se na nju stvaramo nizani sklop koji poštuje identitet mjesta.

Prihvaćajući estetiku postojeće kuće kao polaznu činjenicu koja se u tom smislu ne propituje, što je i svojstveno karakteru dalmatinskog mjesta, intervencija se izvodi tehnikom kolaža s jasnom distinkcijom vanjske obloge starog i novog dijela. Jednostavnim potezima redefinira se prostorna organizacija i obogaćuje sustav kretanja, pružajući neupitne prostorne kvalitete; dovoljno slobodan da u sebe primi sve želje i potrebe njezinih stanara.

Poštujući zatečeno, vraćajući uništene logične odnose volumena koji povezuju kuću(e), misao vodilja je pri iščitavanju ovoga projekta.[M1]  Dualitet zatečenoga i novonastaloga osnova je odnosa. Taj odnos pokriva njihove stanare. Skriva njihove priče u debljini starih i novonastalih zidova. Balansira između kamene geometrije punog zida s malim otvorima, tradicionalnim krovom te betonskog plašta s kadriranim velikim otvorima koji unutar sebe uvlače nerežičko polje i uokviruju dijelove krajolika.

Prelazak iz tradicionalnog u novo tradicionalno ili novi dio kuće putujemo osjećajem introvertnosti i zaštite uz istovremenu otvorenost koju pružaju duboke i široke vizure.

Identitet kuće je putovanje koje se u potpunosti osjeća prelascima iz jednog u drugo.